Unusquisque fidelis, quamdiu in presenti seculo vivit, summa cum sagacitate debet studere ut aliquit agat quod ei in futuro prosit. Quod tunc recte agit, si ex bonis sibi a Deo conlatis, servis Dei intra sinum sancte æcclesie degentibus ac pro sua et aliorum salute Deum rogantibus sustentationis gratia aliquid tribuit. Hec est nempe elemosina quam Christus precipit dare, que procul dubio liberat a morte et non sinit animam in tenebris ire. Ergo notum sit cunctis fidelibus, presentibus et subsequentibus, quod ego Hugo, reminiscens meorum enormitatem peccaminum, dono Deo sanctisque ejus apostolis Petro et Paulo monachisque Cluniacensis monasterii, sub domno abbate Odilone servientibus Deo, unum mansum cum suis appendiciis, in comitatu Excodense, in villa Curtichio positum, cum silvis, aquis aquarumque decursibus, campis; ut ab hac die, absque ulla inquietudine, possideant et quicquid voluerint faciant. Dono etiam quandam ancillam, nomine Aldesendem, cum filiis suis Bernardo, Constantino, Duranno, Radaldo, Widone et sorore illorum Andrelde. Si quis quoquomodo contra hanc donationem venire temptaverit, in perpetuum se dampnandum noverit. S. Hugonis, qui fieri et firmare rogavit. S. Ermentrudis, uxoris ejus. S. Gotefredi.